آهنگ

از سال 2006 ، دو استاد UCF - Kiminobu Sugaya ، علوم اعصاب و ویولونیست مشهور جهان Ayako Yonetani - در حال تدریس یکی از محبوب ترین دوره ها در کالج افتخارات Burnett هستند. "موسیقی و مغز" به بررسی چگونگی تأثیر موسیقی بر عملکرد مغز و رفتار انسان ، از جمله با کاهش استرس ، درد و علائم افسردگی و همچنین بهبود مهارت های شناختی و حرکتی ، یادگیری مکانی-زمانی و نوروژنز می پردازد ، که توانایی مغز در تولید نورون ها است. . Sugaya و Yonetani آموزش می دهند که چگونه افراد مبتلا به بیماریهای عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون نیز به موسیقی پاسخ مثبت می دهند.

سوگایا می گوید: "معمولاً در مراحل اواخر ، بیماران آلزایمر بی پاسخ هستند." "اما هنگامی که هدفون هایی را پخش می کنید که موسیقی [مورد علاقه آنها] را پخش می کنند ، چشمانشان روشن می شود. آنها شروع به حرکت و گاهی آواز خواندن می کنند. این اثر ممکن است 10 دقیقه یا حتی پس از خاموش کردن موسیقی ادامه یابد. "

از نظر علمی اثبات شده است كه موسیقی تأثیر بسیار خوبی در مغز دارد. تحقیقات اخیر نشان می دهد که موسیقی می تواند در بسیاری از جنبه های مغز از جمله کاهش درد ، کاهش استرس ، حافظه و آسیب های مغزی کمک کند. در کتاب قدرت موسیقی ، النا مانس می گوید: "دانشمندان دریافته اند که موسیقی بخش های بیشتری از مغز را نسبت به سایر کارکردهای انسان تحریک می کند." بیایید به برخی از راه های کمک به موسیقی در بهبود و تحریک مغز انسان بپردازیم. .

کاهش درد

"من فکر می کنم موسیقی به خودی خود در حال بهبود است. این یک بیان انفجاری از بشریت است. این چیزی است که همه ما با آن دست و پنجه نرم می کنیم. مهم نیست از چه فرهنگی هستیم ، همه عاشق موسیقی هستند. "- بیلی جوئل

یک مطالعه در سال 2014 نشان داد که موسیقی برای بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا مفید است. این مطالعه نشان داد که گوش دادن به موسیقی آرامش بخش از انتخاب بیمار "درد را کاهش داده و تحرک عملکردی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد." محققان معتقدند که موسیقی باعث کاهش درد می شود زیرا گوش دادن به آن باعث ایجاد مواد افیونی می شود - تسکین دهنده درد طبیعی بدن است. در مطالعه‌ای در سال 2013 ، افرادی که داروی مسدود کننده مواد افیونی Naltrexone را تجربه کرده بودند ، هنگام گوش دادن به آهنگ مورد علاقه خود ، لذت کمتری را تجربه کردند و پیشنهاد می کردند موسیقی باعث آزادسازی مواد افیونی تسکین دهنده درد می شود.

موسیقی پاسخی را ارائه می دهد و تحریک می کند ، جهانی است که در رشد تکاملی ما دخیل است و منجر به تغییرات چشمگیر در احساسات و حرکت می شود. انجمن های آناتومیکی که در بالا به آن اشاره شد ، نشان می دهند که موسیقی باید به عنوان یکی از راه های تحریک مغز مورد بررسی قرار گیرد. موسیقی تکنیکی غیر تهاجمی را ارائه می دهد ، که تا به امروز مورد توجه بسیاری قرار گرفته است اما اکتشاف تجربی کمی. ارزش درمانی موسیقی را می توان تا حدودی با نقش فرهنگی آن در تسهیل یادگیری اجتماعی و بهزیستی عاطفی توضیح داد. با این حال ، تعدادی از مطالعات نشان داده اند که ضربان ریتمیک عملکرد حرکتی می تواند به طور فعال بازیابی حرکات را در بیماران سکته مغزی ، بیماری پارکینسون ، فلج مغزی و آسیب دیدگی مغزی تسهیل کند (Thaut، 2005). مطالعات مربوط به مبتلایان به اختلالات حافظه ، مانند بیماری آلزایمر ، نشان می دهد که اثرات حافظه عصبی که از طریق موسیقی ساخته شده اند ، عمیقاً مغذی و در برابر تأثیرات عصبی تحریک پذیر هستند. یافته های آزمایشات تصادفی فردی نشان می دهد که موسیقی درمانی توسط افراد مبتلا به افسردگی پذیرفته می شود و با پیشرفت در اختلالات خلقی همراه است (ماراتوس و همکاران ، 2008). علاوه بر این ، کاربردهای بالقوه موسیقی درمانی در بیماران مبتلا به اختلالات عصبی روانی ، از جمله اختلالات طیف اوتیسم ، هر چند بصری ، به استفاده از روان درمانی منجر شده است که مستقیم برانگیخته احساسات شود.

شواهد نشان می دهد که موسیقی می تواند فرکانس تشنج را کاهش داده ، صرع را متوقف کند و باعث کاهش تعداد سنبله الکتروانسفالوگرافی در کودکان مبتلا به صرع در حالت های بیدار و خواب شود. ما می دانیم که بسیاری از مبتلایان به صرع دارای ناهنجاری های الکتروانسفالوگرافی هستند و در برخی افراد این موسیقی می تواند با موسیقی "عادی" شود. علاوه بر نیاز به آزمایشات مداخلات موسیقی در صرع ، باید این نکته را نیز در نظر بگیریم که آیا نتایج فرورفتگی الکتروانسفالوگرام ، که مستقیماً دوره زمان ریتم های مغزی را منعکس می کند ، ممکن است مورد استفاده قرار گیرد تا ریتم های نرمال مغز در افراد مبتلا به تشنج انجام شود. اختلالات تغییر الکترونسفالوگرام از طریق بیو فیدبک اجزای مختلف الکترونسفالوگرافی متخلخل یا تعدیل ورودی موسیقی به محرکی که بر وضعیت عاطفی بیمار تأثیر بگذارد و از این رو فعالیت مغزی و لیمبیک و ریتم مغزی از جمله امکانات درمانی است که در حال حاضر مورد بررسی قرار می گیرد (Bodner و همکاران ، 2012).

یک یافته بسیار مهم که از بررسی اثرات موجود در مغز گوش دادن به موسیقی ناشی می شود ، تأکید بر اهمیت نیمکره مناسب (غیر غالب) است. بنابراین ، ضایعات ناشی از آسیب مغزی منجر به ایجاد اختلال در قدردانی از زاویه ، تایبرو و ریتم می شوند (استوارت و همکاران ، 2006) و مطالعات با استفاده از تصویربرداری از مغز نشان داده اند که نیمکره سمت راست هنگام گوش دادن به موسیقی در رابطه با تجربه عاطفی فعال می شود. حتی تصور موسیقی مناطقی را در این طرف از مغز فعال می کند (Blood et al، 1999). این نباید مورد استفاده قرار گیرد که دلالت بر دوگانگی ساده چپ و راست توابع در مغز انسان دارد. با این حال ، این مورد است که نورولوژی سنتی تا حد زیادی استعدادهای نیمکره غیر غالب را نادیده گرفته است ، بسیار به نفع نیمکره غالب (معمولاً چپ). در بخشی از این ، تأکید بیش از حد بر نقش دومی در زبان گزاره و عدم علاقه به مقدمات عاطفی گفتار (سجده) ناشی می شود که به بیان بسیار معنایی می بخشند.

به نظر می رسد پیوند موسیقی و احساسات برای همیشه پذیرفته شده است. افلاطون معتقد بود موسیقی که در حالت های مختلف پخش می شود ، احساسات متفاوتی را به وجود می آورد ، و به عنوان یک کلیت بیشتر ما درباره اهمیت عاطفی هر قطعه موسیقی خاص ، چه خوشبخت و چه غم انگیز ، توافق خواهیم کرد. به عنوان مثال ، وترهای بزرگ را شاد و کوچک اندوهگین می دانند. سرعت یا حرکت در زمان یکی دیگر از مؤلفه های این موسیقی است که کندتر از ریتم های سریع تر به نظر می رسد شادتر نیست. این به ما یادآوری می کند که حتی کلمه حرکت بخش مهمی از احساسات است و در رقصی که در حال حرکت هستیم - همانطور که از طریق احساسی توسط موسیقی حرکت می کنیم.